Niρa Amada Mia

Ανοίγω τόπικ γι' αυτή την αγαπημένη μεξικάνικη σειρά. Παραγωγής 2003, στην Ελλάδα παίχτηκε από το Μάρτη ως το Σεπτέμβρη του 2004.

Για αρχή ας δούμε λίγο τους βασικούς χαρακτήρες/καστ:


Sergio Goyri-Victor. Με μια λέξη αυτό που λέμε ΑΝΤΡΑΣ. Σε μια χώρα που έχει την τάση να δείχνει στις νουβέλες της πρωταγωνιστές που είναι λίγοι, δειλοί, ασταθείς, ο Victor ήταν μια όαση κι ο Goyri εξαιρετικός στην ερμηνεία του. Σωστός εκεί που έπρεπε αλλά χωρίς να διστάζει να υψώσει και τη φωνή όταν ήταν απαραίτητο. Ήταν, είναι και θα είναι από τους αγαπημένους μου πρωταγωνιστές ever.


Karyme Lozano-Isabela. Η μεγαλύτερη και η πιο δυνατή από τις τρεις αδερφές, που αρχικά παρά την καλή της καρδιά είναι υπεροπτική κι έχει πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της, αλλά κατά τη διάρκεια της σειράς ωριμάζει, μαθαίνει να περιμένει και να συγχωρεί. Καλή ερμηνεία από την Karyme και έδεσε με τον Goyri. Ήταν το αγαπημένο μου ζευγάρι στην σειρά.


Ludwika Paleta-Carolina. Η μικρότερη και η πιο τρελιάρα και εξωστρεφής από τις τρεις αδερφές, ένας ρόλος που η Ludwika ξέρει να παίζει καλά. Είναι αυτή που υποφέρει περισσότερο από την σκληρότητα του πατέρα της, όμως και η μόνη που μένει δίπλα του σχεδόν ως το τέλος. Στην πορεία βάζει μυαλό στο κεφάλι της και μαθαίνει να έχει ευθύνες και να είναι λογική.


Mayrin Villanueva-Diana. Η μεσαία και η πιο ντροπαλή από τις τρεις αδερφές, η "σαύρα" όπως την αποκαλεί ο πατέρας της. Τρέμει στην ιδέα ότι πρέπει να αντιμετωπίσει τη ζωή, αλλά φεύγει από το σπίτι της, πηγαίνει να ζήσει σε μια ξένη χώρα και αναγκάζεται να αντιμετωπίσει μια εγκυμοσύνη μόνη της, εμπειρίες που τη μαθαίνουν να στέκεται στα δικά της πόδια. Η καλύτερη σε ερμηνεία από τα τρία κορίτσια και δικαίως κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Πρωτοεμφανιζόμενης εκείνη τη χρονιά.


Eric del Castillo-Clemente. Ο πατέρας των κοριτσιών. Η Μορφή της νουβέλας αν με ρωτάτε. Εξαιρετικός χαρακτήρας, αναπάντεχα πολύπλοκος και καλογραμμένος για τα δεδομένα μεξικάνικης σειράς. Ήταν και καλός και κακός, υπήρχαν στιγμές που ήθελες να του στρίψεις το λαρύγγι κι άλλες που τον παραδεχόσουν για την συμπεριφορά του ή σου προκαλούσε τρυφερότητα. Τρελές ατάκες που έχουν "γράψει" κι ο Eric απλά κέντησε. Respect.


Otto Sirgo-Octavio. Αναγνωρισμένος αρχιτέκτονας, ο χειρότερος εχθρός του Clemente τον οποίο κατηγορεί ότι τον έκλεψε. Παρόλο που ο Sirgo είναι εξαιρετικός ηθοποιός θεωρώ ότι στην συγκεκριμένη σειρά δεν ξεχώρισε ιδιαίτερα, όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί Goyri-Del Castillo είχαν πιο αβανταδόρικους χαρακτήρες που έκλεψαν παράσταση. Ωστόσο η ποιότητα του παιξίματός του είναι αδιαμφισβήτητη.


Julio Mannino-Pablo. Εργάτης στo κτήμα του Clemente, ονειρεύεται να γίνει επαγγελματίας αναβάτης. Προσωπικά μου φαίνεται κακός ηθοποιός, υπερβολικός, και θεωρώ ότι επισκιάστηκε από το υπόλοιπο ανδρικό καστ. Σε πολλούς όμως άρεσε γιατί μαζί με την Carolina είχαν την πιο νεανική, ας το πούμε έτσι, ιστορία της νουβέλας.


Eugenia Cauduro-Julia. Η δικηγόρος του Octavio που ερευνά τον Clemente. Δυναμική και έντιμη γυναίκα που δε μασάει τα λόγια της. Η χημεία της με τον Goyri ήταν ζεστή και ιδιαίτερη και η διφορούμενη σχέση της "δουλεύω-εναντίον-σου-αλλά-σε-γουστάρω-και-κομματάκι" με τον Clemente απ' τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της σειράς. Αν με ρωτάτε έκλεψε ουκ ολίγες φορές την παράσταση από τα τρία κορίτσια και δικαίως κέρδισε το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού Β Γυναικείου Ρόλου εκείνη τη χρονιά.


Mercedes Molto-Karina. Η Κακιά της υπόθεσης. Πρώην καμπαρετζού που είναι παντρεμένη με τον Clemente για τα λεφτά του, τον κλέβει και τον κερατώνει με το γαμπρό του. Κατά τη διάρκεια της σειράς ξεπαστρεύει και δυό-τρεις και καταλήγει να την σκοτώσει ένα άλογο-original θάνατος πρέπει να πω. Καλή ερμηνευτικά η Molto, χωρίς υπερβολές.


Juan Pablo Gamboa-Cesar. Ο Κακός της υπόθεσης. Πρώην άντρας της Julia, αδιαφορεί πλήρως για το παιδί που έχει μαζί της. Σε κάποια φάση βάζει να δείρουν το Victor και τελικά αποδεικνύεται ότι είναι αδερφός της Karina κι ότι μαζί έχουν φάει κόσμο. Καταλήγει στη φυλακή. Υπερβολικός ηθοποιός κατά τη γνώμη μου ο Gamboa, που επίσης επισκιάστηκε από τους άλλους.


Luis Gatica-Jorge. Ο κολλητός φίλος του Victor. Αν και ήταν λιγότερο βασικός χαρακτήρας από τους παραπάνω, τον αναφέρω γιατί ήταν εξαιρετικός και συμπλήρωνε την υπέροχη τετράδα μαζί με τους Goyri-Del Castillo-Sirgo. Έκανε πολύ πετυχημένο δίδυμο με το Victor, με τις σκηνές τους να είναι από τις πιο κωμικές της σειράς. Ικανότατος ηθοποιός.

Για την ώρα αυτά!

Από τις καλύτερες μεξικάνικες σίγουρα. Μέχρι τη μέση δεν έδειχνε να είναι κάτι σούπερ, μετά όμως έγινε πάρα πολύ καλό. Οι χαρακτήρες και οι ιστορίες όντως είναι αρκετά πιο πάνω από τις περισσότερες μεξικάνικες νουβέλες. Σαν ζευγάρια μ'άρεσαν και Βίκτορ-Ισαβέλλα και Καρολίνα-Πάμπλο, κλίνω όμως περισσότερο προς το δεύτερο ακριβώς γιατί ήταν πιο νεανικό ζευγάρι. Εμένα αντίθετα η Βιγιανουέβα ήταν αυτή που μ'άρεσε λιγότερο από τις τρεις. Ο Σίργκο γενικά δεν είχε ιδιαίτερα ενδιαφέρον ρόλο και ούτε και το ζευγάρι μ'άρεσε, το βαριόμουνα αρκετά. Ο Κλεμέντε πάντως όντως ήταν αυτός που έκλεψε τη παράσταση. Πολύ καλός ρόλος και ακόμα καλύτερη ερμηνεία. Η μεταμέλειά του στο τέλος μου έκανε λιγάκι κάπως αλλά σε συνδυασμό με την αποκάλυψη του τι πραγματικά είχε γίνει με τον αδερφό του Οκτάβιο είχε ελαφρύνει ήδη η θέση του. Με τη Τζούλια έκαναν όντως πολύ καλό και πρωτότυπο για τα μεξικάνικα δεδομένα δίδυμο. Μ'άρεσε η διπλωματική αρχικά σχέση που είχαν ενώ ανήκαν σε αντίπαλα στρατόπεδα που σιγά σιγά έγινε φιλική και στο τέλος, λιγουλάκι απότομα, ερωτική. Βασικά μου φάνηκε απότομο από τη πλευρά της Τζούλια.

Η σειρά πάντως είχε πολλά κοινά με το Pasion de Gavilanes. Πάντα είχα στο νου μου ότι η μια σειρά επηρεάστηκε από την άλλη και αναφέρομαι στις original, δεν ξέρω όμως ποια προηγήθηκε. Τρία ζευγάρια κεντρικά, άλογα, ράντζο, σκληρός πατέρας/σκληρή μάνα, πατέρας που έχανε τη μια του κόρη μετά την άλλη και τελευταία έφυγε αυτή που έβλαψε περισσότερο, μάνα που επίσης έχανε τη μια της κόρη μετά την άλλη και τελευταία έφυγε αυτή που έβλαψε περισσότερο, ο ένας παντρεμένος με σκύλα νεότερη που ήθελε να του φάει τα λεφτά, η άλλη παντρεμένη με σκυλί νεότερο που ήθελε να της φάει τα λεφτά. Σαν κεντρικό story αυτό του pasion de gavilanes είναι πιο γεμάτο και πιο ενδιαφέρον με καλύτερη ισορροπία ανάμεσα στο δράμα και τη κωμωδία, με κάκιστη ισορροπία όμως ανάμεσα στις ιστορίες. Επίσης, η ιστορία στο pasion de gavilanes ισοπεδώθηκε πλήρως και η σειρά κατέληξε asco που λένε και οι ισπανόφωνοι, ενώ στη nina στη πορεία έγινε καλύτερο.

Ήταν πάντως από τις ελάχιστες μεξικάνικες νουβέλες που οι ήρωες φερόντουσαν σαν φυσιολογικοί άνθρωποι και που άσχετα από τις δραματικές καταστάσεις που επικρατούσαν, υπήρχε και το χιουμοριστικό στοιχείο και έκανε τη σειρά λιγότερο βαριά και πιο αληθοφανή.

Στο ότι ξεχωρίζει από τις άλλες πιστεύω ότι βοηθάει πολύ και το ότι η original ιστορία δεν είναι μεξικάνικη. Έγινε βέβαια πολύ καλή μεταφορά, αλλά καλά σε γενικές γραμμές θεωρούνται και το Destilando amor και το Manana es para siempre. Το πρώτο όμως ήταν αδιάφορο και το δεύτερο κάκιστο. Ίσως γιατί το Cafe είχε κλισέ και άλλης εποχής ιστορία και το pura σαν ιστορία αν δεν την προσέξουν σε όλα τα επίπεδα μπορούν άνετα να τη βγάλουν παντελώς κλισέ και σουρεαλιστική. Ήταν γενικώς στα όρια αλλά οι Κολομβιάνοι ήξεραν πως να το δώσουν ώστε το εξωπραγματικό στοιχείο που υπήρχε στο σενάριο και στους χαρακτήρες να είναι γοητευτικό ενώ οι Μεξικάνοι όχι.

Για τη Mayrin Villanueva, κι εμένα αν με ρώταγες πριν έξι χρόνια που το πρωτοείδα ίσως να σου 'λεγα ότι απ' τα τρία κορίτσια μ' άρεσε λιγότερο. Βλέποντας όμως τώρα ξανά κάποια πράγματα κι έχοντας την εμπειρία να κρίνω με μεγαλύτερη ακρίβεια, από λεπτομέρειες βλέπω ότι ναι, ερμηνευτικά είναι η καλύτερη, παρόλο που ο χαρακτήρας ήταν ο πιο χαμηλών τόνων. Το ζευγάρι με τον Sirgo εγώ το προτιμάω απ' το Pablo-Carolina, ακριβώς γιατί δεν μπορώ να αντέξω σαν ηθοποιό το Mannino. Τουλάχιστον στο Diana-Octavio έπαιζαν και οι δύο καλά. O ρόλος του Sirgo ναι, δεν ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρων, δεν έφταιγε ο ίδιος, έπαιζε πολύ καλά αλλά υπήρχαν άλλοι χαρακτήρες πιο αβανταδόρικοι.

Όσο για τον Clemente και τη Julia, εμένα δεν μου έδωσαν ποτέ την εντύπωση ότι είναι φίλοι. Αυτά που της έλεγε αυτός ότι και καλά θέλω τη φιλία σου και κάτι τέτοια ήταν διπλωματικά κολπάκια για να πετύχει τους στόχους του. Αυτό που έβλεπα εγώ σε όλη την σειρά μεταξύ τους ήταν το τρίπτυχο "διπλωματία-αντιπαλότητα-φλερτ". Δηλαδή αυτός τη φλέρταρε μονίμως αλλά κι αυτή δε μου φαινόταν να χαλιέται. Δεν το βρήκα απότομο στο τέλος που το πήγανε στο ερωτικό κι απ' τις δύο πλευρές, ίσα-ίσα απ' τις πρώτες τους συναντήσεις είχα πιάσει ένα "κλίμα" ανάμεσά τους.

Όσον αφορά τη μεταμέλεια του Clemente, υποτίθεται ότι αφού έπαθε το εγκεφαλικό κι έμεινε στο νοσοκομείο αρκετό καιρό είχε το χρόνο να αναθεωρήσει για κάποια πράγματα, και ναι όταν μετά αποκαλύφθηκε τι είχε γίνει με τον Servando φάνηκε ότι είχε κι αυτός τα δίκια του κι ότι εν τέλει δεν ήταν το τέρας που θεωρούσαν οι Uriarte ότι είναι.

Για το αν φέρονταν οι ήρωες σαν κανονικοί άνθρωποι, καλά δεν το συζητάμε. Καμία από τις τρεις πρωταγωνίστριες δεν ήταν παρθενοπιπίτσα. Αυτό είναι άθλος για μεξικάνικη σειρά. Ο Victor και η Isabela έκαναν σεξ σαν κανονικοί άνθρωποι. Θυμάμαι τότε όταν το 'χα πρωτοδεί αυτό, ήμουνα και άμαθη σε πιο εξελιγμένα πράγματα, είχα καραφλιάσει. Λέω Televisa είναι αυτό, είμαστε σίγουροι; Μιλάγανε επίσης σαν κανονικοί άνθρωποι, χωρίς ανόητες μελοδραματικές ατάκες. Επίσης, η σειρά δεν είχε δευτεράντζες, ξέρεις κάτι δεύτερες ιστορίες που δε βλέπονται στην Televisa.

Τον παραλληλισμό με το Pasion de Gavilanes δεν τον είχα σκεφτεί, βασικά δεν το είχα δει πολύ το Pasion για να ξέρω λεπτομέρειες. To Las Aguas Mansas δεν ήταν το original αυτουνού, του '96; Της Niρa ήταν το Las Amazonas του '85 από Βενεζουέλα. Και που αναφέρεις για το Cafe, δεν έχουν σχέση τα κλισέ της εποχής, και η Niρa που προέρχεται από σειρά 20 χρόνια πίσω θα 'πρεπε να είχε πολλά κλισέ. Απλά στην περίπτωσή της έγινε καλύτερη μεταφορά απ' ότι στο Destilando, ίσως βέβαια και η αρχική ιστορία να ήταν καλυτερη.

Πέρασε καιρός που την είδα και την είδα και μεταγλωττισμένη, οπότε σίγουρα δεν έχω πλήρη εικόνα όπως εσύ. Από κάποια videos που έχω δει πάντως όντως αδικούνταν στη μεταγλώττιση. Και λέω αυτό το όντως, γιατί άλλα μεξικάνικα τα προτιμώ μεταγλωττισμένα. Βγάζουν πιο αυθόρμητο γέλιο έτσι.

Το φλερτ όντως υπήρχε από την αρχή. Αλλά η Τζούλια μου έδινε την εντύπωση ότι για καθαρά διπλωματικούς λόγους δείχνει να μην την ενοχλεί. Για φιλία μίλησα γιατί αν θυμάμαι καλά νομικά Κλεμέντε-Οκτάβιο δεν είχαν μέχρι τέλους κόντρα αλλά επαφές δεν είχαν κόψει. Μπορεί να θυμάμαι και λάθος, βασικά μάλλον... Απότομο δεν μου φάνηκε που γύρισε στο ερωτικό αλλά ο τρόπος. Επειδή ήταν στο φινάλε μου φάνηκε ότι το πέρασαν υπερβολικά γρήγορα. Λογικό από μία άποψη.

Το Las aguas mansas νομίζω ήταν του 94 αλλά σίγουρα μετά το Las amazonas. Οι ομοιότητες ανάμεσα στις ιστορίες είναι αρκετές αλλά περισσότερο με το Pasion de Gavilanes. To Las aguas mansas είχε τελείως διαφορετική ματιά. Ήταν σειρά εποχής, οπότε την κτητικότητα και την αυστηρότητα της μάνας την έβλεπες με εντελώς άλλο μάτι απ'ότι στον Κλεμέντε και τη Γκαμπριέλα. Και γενικά η σειρά είχε υπερφυσικά στοιχεία και άλλα σημεία που στο remake αφαιρέθηκαν, με το πρωτότυπο ουσιαστικά οι ομοιότητες είναι αρκετές, αλλά σε λογικά πλαίσια. Αντίθετα με το Pasion de Gavilanes είναι πολύ περισσότερες και δεν ξέρω κατά πόσο δημιουργήθηκαν τυχαία, δηλαδή από τη μεταφορά στο σήμερα η οποία σε πολλά σημεία δεν ήταν ιδιαίτερα καλή.

Το Cafe το λέω άλλης εποχής ιστορία από την άποψη ότι για μένα πλέον η ιστορία μιας φτωχής αγράμματης εργάτριας που ερωτεύεται το πλούσιο αφεντικό, τους χωρίζουν και εκείνη αλλάζει το όνομά της και σε χρόνο dt καταλήγει υποδιευθύντρια της μεγαλύτερης εταιρίας της χώρας, σήμερα είναι ο ορισμένος της απόλυτης γελοιότητας. Όχι ότι τότε ήταν ιστορία της προκοπής, αλλά τότε τα παραμύθια πούλαγαν. Τώρα όμως το κοινό στις περισσότερες χώρες έχει ξυπνήσει, τέτοιες ιστορίες είναι πλέον ξεπερασμένες. Γενικά η συγκεκριμένη νουβέλα για μένα ντροπιάζει τις κολομβιανές νουβέλες που ακόμα και τότε είχαν τελείως διαφορετικό ύφος. Πολύ άδικο που οι πιο δημοφιλείς της δεκαετίας εκείνης είναι αυτό και το Yo soy Betty la fea. Πιστεύω ότι οφείλεται καθαρά και μόνο στο ότι στις περισσότερες χώρες ξέρουν μόνο την televisa και βλέπουν τέτοιου είδους παραμυθάκια, οπότε εννοείται ότι συγκριτικά με τα μεξικάνικα προτίμησαν εκείνα. Τουλάχιστον όμως η Μπέτυ είχε πρωτοτυπίες, ενδιαφέρουσες ανατροπές και σοβαρά θέματα. Η ιστορία του nina amada mia είναι εκτός από απείρως καλύτερη, και πολύ πιο διαχρονική. Και όντως έγινε πολύ καλύτερη μεταφορά.

Όλοι αδικούνταν στη μεταγλώττιση. Δηλαδή πέρα από το Victor και την Carolina, που απ' ότι μπορώ να θυμηθώ είχαν νορμάλ φωνές, οι υπόλοιποι ήταν άστα να πάνε. Αν αδικούνταν η Diana να δεις πόσο αδικούνταν ο Clemente, που ο Eric del Castillo είναι και τεράστιος ηθοποιός. Τρία πουλάκια κάθονταν. Να τώρα που ήμουν στα Γιάννενα για Πάσχα, επειδή έχω εκεί τις παλιές κασέτες μου από την σειρά, είπα να βάλω να δω λίγο μεταγλωττισμένο. Δύο σκηνές άντεξα και το έκλεισα. Λέω πω πω ρε παιδί μου, πώς τα έβλεπα εγώ κάποτε αυτά.

Για Julia-Clemente, καλά εννοείται ότι το δεχόταν το φλερτ του για διπλωματικούς λόγους. Όπως κι αυτός τη φλέρταρε σε μεγάλο βαθμό για διπλωματικούς λόγους, τουλάχιστον η αρχική του πρόθεση αυτή ήταν. Αλλά όσο κι αν έβλεπες ότι αυτή ακολουθούσε μια συγκεκριμένη γραμμή για τη δουλειά της, υπήρχαν στιγμές που φαινόταν ότι την επηρεάζει η συμπεριφορά του και πέραν του επαγγελματικού. Π.χ. είχε αναφέρει τόσο στο Victor όσο και στο γιό της ότι τον βρίσκει πολύ γοητευτικό, εκεί ψιλιαζόσουν ότι κάτι παίζει.
Παρέα δεν κάνανε μετά τη λήξη της υπόθεσης με τον Octavio. Δύο φορές είχαν συναντηθεί, εκ των οποίων τη μια είχε πάει να του ζητήσει το λόγο γιατί αυτή εκπροσωπούσε το Victor στο διαζύγιό του κι αυτός είχε προσλάβει δικηγόρο, μέσω της πρώην του, για να του πάρει τα παιδιά. Πάλι δηλαδή ο ένας απέναντι στον άλλον ήταν.
Όσο για το ότι το ερωτικό το πέρασαν πολύ γρήγορα, καλά ότι έγινε ήταν στα τέσσερα τελευταία επεισόδια, δεν είχαν πιο πολύ χρόνο. Και δεν ήθελαν κιόλας να δώσουν περισσότερη βαρύτητα, οι σκηνές τους είχαν πιο πολύ ένα ανάλαφρο, κωμικό στυλ.

Το Pasion de Gavilanes τι έτους σειρά ήταν, πριν ή μετά την Niρa; Για να δούμε ποιό μπορεί να επηρεάστηκε από ποιό. Όσο για την ιστορία του Cafe, να σου πω εγώ ούτε το Cuando Seas Mia είχα δει, παρόλο που είχε κάνει πολύ μεγάλη επιτυχία και όταν παιζόταν κι εδώ στην Ελλάδα πολλοί είχαν τρελαθεί. Είναι αυτό που λες, κάτι τέτοιες ιστορίες τις θεωρώ χαζές, ανέκαθεν είχα αυτή τη γνώμη, ακόμα και τότε που δεν είχα ιδιαίτερη εμπειρία για να κρίνω σωστά κάποια πράγματα, πόσο μάλλον τώρα. Γενικά όσες μεξικάνικες σειρές μου έχουν αρέσει και μικρότερη δεν ακολουθούσαν αυτή τη γραμμή. Ακόμα και η Usurpadora δηλαδή, που αν το σκεφτώ τώρα είχε πολλά χαζά μέσα, ήταν μια άλλου είδους ιστορία. Για τη Betty La Fea τι να σου πω δεν ξέρω λεπτομέρειες, λένε πάντως ότι ήταν η καλύτερη ιστορία από όλα τα remake που έχουν γίνει.

Το Pasion de Gavilanes είναι 2004. Μετά τη nina.

Κι επειδή λοιπόν ο Clemente Soriano ήταν η Μορφή της νουβέλας, δε θα μπορούσε να λείπει ένα ποστ με τις ατάκες του, τις οποίες επαναλάμβανε κατά τη διάρκεια της σειράς κι έχουν "γράψει":

-Como estan mis amazonas bellas?= Τι κάνουν οι όμορφές μου αμαζόνες;
-Mi orgullo y mi obra maestra= Το καμάρι μου και το αριστούργημά μου (για την Isabela)
-Mi lagartija= Η σαύρα μου (για τη Diana)
-Mi amazona mas pequeρa= Η πιο μικρή μου αμαζόνα (για την Carolina)
-Estamos?= Σύμφωνοι/Κατάλαβες; (το κόλλαγε στο τέλος των προτάσεων για να δείξει ότι αυτό που λέει γίνεται).
-Punto= Τέρμα (Παρομοίως)
-Te voy a mandar a tu pueblo, Karina= Θα σε στείλω στο χωριό σου, Καρίνα
Στη Julia:
-Mi querida licenciada= Αγαπημένη μου δικηγόρε
-Usted es temible= Είστε φοβερή/τρομακτική
-A las mujeres como usted hay que tenerles mucho miedo= Τις γυναίκες σαν εσάς πρέπει να τις φοβάται πολύ κανείς.
-Que voy a hacer con usted?= Τι θα κάνω μαζί σας;

Κι όπως έχει πει κι ο Eric del Castillo σε συνεντεύξεις του γι' αυτό το ρόλο, "στις τηλενουβέλες υπάρχουν οι καλοί, οι κακοί και οι έξτρα". O Clemente ήταν τρελό έξτρα.

Παράθεση :

Te voy a mandar a tu pueblo, Karina= Θα σε στείλω στο χωριό σου, Καρίνα

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα αυτή ήταν θεϊκήηηηηηηηη

Μακάρι βέβαια να το έκανε και στη πράξη όταν έπρεπε

Χαχαχαχα, ναι όντως αυτή δεν παιζόταν. Καλά στην πράξη όχι μόνο δεν το 'κανε, τον κατάκλεψε, τον κατακεράτωσε και μετά πήρε αυτός χαμπάρι. Αρνούνταν να πιστέψει το οτιδήποτε αρνητικό γι' αυτή.

Μια σκηνή ανάμεσα σε Victor-Julia, απ' τις ωραιότερες όλης της σειράς. Μου είχε μείνει από τότε που την έβλεπα μεταγλωττισμένη.