Και ξεκινάααωωωωωω
Από Μεξικό είναι οι περισσότεροι. Παρόλο που υπάρχουν καλοί ηθοποιοί, η σκηνοθεσία και τα σενάρια δεν τους επιτρέπουν να το δείξουν. Οπότε οι μέτριοι ειδικά βγαίνουν ατάλαντοι και οι ατάλαντοι υπερατάλαντοι.
Ο χειρότερος όλων σίγουρα ο Κολούνγκα. Μιλάμε για ΤΟ μπάζο. Πρωταγωνιστής cult και γελοίων σειρών που ξαφνικά τον πήρε η Εστράδα, ένας Θεός ξέρει γιατί, και τον έκανε πρωταγωνιστή σε σειρές εποχής ξεφτιλίζοντας τες. Δεν θα έμπαινα ΠΟΤΕ στη διαδικασία να δω έστω κι ένα επεισόδια από κάποια από τις σειρές της, ούτε καν του amor real που θεωρείται κορυφαίο, ακριβώς γι'αυτό τον λόγο.
Η Φαβέλα από γυναίκες. Μιλάμε για οικτρή ηθοποιό που επίσης δεν καταλαβαίνω πως από τελευταία δευτεράντζα στο entre έγινε ξαφνικά μεγάλη πρωταγωνίστρια που της δίνουν σημαντικά proyectos όχι μόνο στη televisa αλλά και στο telemundo που της έδωσαν το Zorro.
Δεν αντέχω με τίποτα ούτε τον Σανταμαρίνα. Στη Ρουμπί τον κορόιδευα. Και γενικά είχα ακούσει καλά λόγια αλλά είχε μονίμως βλέμμα αγελάδας ενώ μεταγλωττισμένος ήταν ΑΠΕΙΡΩΣ καλύτερος. Τον πέτυχα σε κάτι promos από μια πανάθλια κωμωδία που έπαιζε μετά και ήταν εμετός σκέτος. Και εκτός από μετριότατος, είναι και αντιπαθέστατος.
Το Σπάνικ, ειδικά μετά τη σκηνή που έβαλε η Αθηνά, το θεωρώ υπερατάλαντο. Ως τώρα τη θεωρούσα μόνο ξεφτιλισμένο και άφωνο πορνοτραβέλι. Σαν ηθοποιό δεν την είχα δει ποτέ κανονικά. Και πραγματικά έχανα. Η γυναίκα έχει ΤΡΕΛΟ γέλιο
Δεν θεωρώ ατάλαντη τη Μπάρρος όπως οι περισσότεροι. Απλά μυταρού και αγγούρω είναι. Ξέρει να παίζει αλλά όταν παίζει σε μια σειρά σαν την υπεράθλια Μαριάννα της κλάψας και μάλιστα τον χειρότερο πρωταγωνιστικό ρόλο που έχει γραφτεί ποτέ, έχοντας απέναντί της μια Ριβέρα τι να κάνει; Χειρότερος της ήταν ο Σαλίνας, ή αλλιώς Κλαπσίνας. Και η σειρά γενικώς δεν αντεχόταν, απορώ πως έκανε επιτυχία. Θυμάμαι κιόλας την περιμέναμε με αγωνία.
Υπερτιμημένοι είναι η Αντέλα Νοριέγκα, η Εντίθ Γκονζάλες και ο Γουίλιαμ Λέβυ. Ο τελευταίος για μοντέλο τα λέει, συγκριτικά με Κολούνγκα (μιας και είναι ουσιαστικά ο "αντικαταστάτης" του), τον λες και ταλεντάρα. Αλλά γενικώς μέτριος πολύ. Η Νοριέγκα και η Γκονζάλες είναι ο ορισμός της ανυπόφορης μυξοπαρθένας. Η Γκονζάλες είναι και πιο κρύα κι απ'τη Ξυλά.
Κι επειδή έπιασα Μεξικό και η λίστα είναι ατέλειωτοι. Σχεδόν όλοι όσοι φαίνονται πλέον είναι για γέλια και για κλάματα. Οι δευτεράντζες είναι ανυπόφορες. Η Λουσέρο, η Μπρακαμόντες, ο Λάνους, ο Ρουλί, η πρωταγωνίστρια απ'το querida enemiga, ο Σολέρ, η Ναβάρο και ο Σέντελ είναι οι μοναδικοί που αξίζουν απ'όσους παίζουν τελευταία ενώ πολλοί έχουν χαθεί άδικα.
Από Αργεντινή είναι υπερβολικά υπερεκτιμημένοι η Ορέιρο και ο Αράνα. Ειδικά ο Αράνα είναι τελείως flat, μετριότατος στις πολύ δραματικές σκηνές και παίζουν και οι 2 μονίμως με τον ίδιο τρόπο και τον ίδιο πράγμα. Ο Εστέμπαν Πέρεζ, ο Φελίπε Κολόμπο και ο Χουάν Γκιλ Ναβάρρο επίσης ΔΕΝ, όσο κι αν προωθούνται. Ο Μπράουν επίσης.
Από Κολομβία και Βραζιλία, με εξαίρεση την ηθοποιό που έπαιζε τη Λουσία στο pura sangre και τον Τζιανετσίνι δεν έχω δει ηθοποιούς που να αξίζουν να μπουν στη λίστα. Από άλλες χώρες δεν ξέρω
Μια χαρά είναι το παιδί 