Όχι μόνο για Έλκιν-Κάρεν. Το επεισόδιο ήταν γαμάτο και για άλλους λόγους.
Καταρχήν μ'άρεσαν πολύ οι σκηνές Ντιάνα-Ανίμπαλ. Και φυσικά η χυλόπιτα
Αλλά βασικά ακριβώς χυλόπιτα δεν ήταν. Οπότε όχι γι'αυτό. Μ'άρεσε ο τρόπος που της έκανε ο Ανίμπαλ ερωτική εξομολόγηση, η αμηχανία της Ντιάνα. Η σχετική ειλικρίνεια με την οποία της μιλούσε, πράγμα που δεν το κάνει συχνά. Ο τρόπος που είπε ότι έπρεπε αυτός να είναι ευτυχισμένος που ήταν με τον Οκτάβιο και όχι μαζί του γιατί ήταν ότι καλύτερο θα μπορούσε να συμβεί στον αδερφό του. Είδαμε μια πάρα πολύ θετική πτυχή του χαρακτήρα του Ανίμπαλ. Ενώ τον βλέπουμε να μην βάζει τίποτα και κανέναν πάνω από τις εμμονές του, δεν άφησε ποτέ την εμμονή του για τη Ντιάνα να μπει ανάμεσα σ'εκείνον και τον αδερφό του. Δέχτηκε αξιοπρεπώς την ήττα του. Αν και δεν ήταν ακριβώς ήττα. Ουσιαστικά παραιτήθηκε πριν αρχίσει η μάχη. Που ίσως για τον Ανίμπαλ αυτό να είναι ακόμα δυσκολότερο. Η Ντιάνα δεν ήξερε τι ένιωθε ο Ανίμπαλ για εκείνη. Δεν προσπάθησε πριν παντρευτεί τον αδερφό του να την κερδίσει, ακόμα και δίκαια. Μόλις είδε πως ο αδερφός του την αγαπάει και πως η Ντιάνα ανταποκρίνεται, έκανε αμέσως στην άκρη. Έχτισε από μόνος του έναν τοίχο ανάμεσά τους για να μην παρασυρθεί. Τότε βέβαια ήταν αλλιώς. Τότε δεν ήταν τόσο δύσκολο για εκείνον όσο θα ήταν σήμερα. Ουσιαστικά η εμμονή του με τη Ντιάνα οφείλεται ακριβώς στο ότι δεν είχε καν την ευκαιρία όχι να την διεκδικήσει αλλά ούτε και να της δείξει τι νιώθει. Έτσι με τα χρόνια αυτό που ένιωσε τότε για εκείνη έγινε εμμονή και τώρα τείνει να γίνει ψύχωση. Τώρα θεωρεί πως την δικαιούται. Θεωρεί πως αξίζει δικαιωματικά να την έχει γιατί έκανε ήδη μια φορά στην άκρη για το καλό του αδερφού του. Έχασε την ευκαιρία του κι εφόσον τώρα θεωρεί πως του παρουσιάζεται και δεύτερη, δεν είναι διατεθειμένος να την χάσει όσες φορές κι αν τον απορρίψει η Ντιάνα.
Ερμηνευτικά ήταν και οι 2 εξαιρετικοί, σε έβαζαν με τις εκφράσεις τους και μόνο στο κλίμα της σκηνής. Η χημεία τους πάρα πολύ καλή.
Ο τρόπος που έβγαζε τη ζήλια του ο Καμίλο ήταν όλα τα λεφτά. Μ'άρεσε ο διάλογος με τον Καμπέτο. Ο Καμπέτο του δείχνει εμπιστοσύνη, μιλάει αρκετά ανοιχτά. Μέσα απ'αυτή τη σκηνή έδειξε και τι χαρακτήρα έχει. Δεν συμφωνεί με την σχέση Ανίμπαλ-Ντιάνα, δεν τους θέλει μαζί. Αλλά αφού το θέλει η οικογένεια, το δέχεται όπως δέχεται κάθε τι που θέλει. Αλλά ας μην τα ρίχνουμε όλα στην οικογένεια. Στο ότι ο Καμπέτο είναι συνεργός σε όλα όσα συμβαίνουν σίγουρα φταίει πολύ η αγάπη του για εκείνους, η ανάγκη του να αποδείξει πως αξίζει, η ικανοποίηση να πετυχαίνουν τους στόχους τους χάρη σε εκείνον και γενικότερα όλα του τα κόμπλεξ τα οποία ο Ανίμπαλ ξέρει πως να τα χρησιμοποιήσει για να τον χειραγωγήσει. Φταίει όμως ότι κι αυτός, εφόσον έχει μπλέξει, είναι διατεθειμένος να δεχτεί και τη σχέση αυτή αλλά και να κάνει πράγματα ακόμα χειρότερα προκειμένου να μην πληρώσει όσα έκανε. Ενώ δείχνει να νοιάζεται υπερβολικά πολύ για όλα τα λεφτά που έχουν κερδίσει. Κατά βάθος είναι κι αυτός φιλόδοξος, απλά η φιλοδοξία του δεν ξεπερνά τα όρια όπως στην περίπτωση των αδερφών του.
Ο Καμίλο πάντως για άλλη μια φορά δείχνει να χάνει τον στόχο του εξαιτίας της Ντιάνα. Μέχρι τώρα έκανε τη δουλειά του όπως έπρεπε προκειμένου να αποσπάσει πληροφορίες. Με το που είδε όμως τη Ντιάνα να κάνει συζυγική επίσκεψη στον Ανίμπαλ, τα ξέχασε όλα. Το αστείο είναι ότι μπήκε στη φυλακή μαζί με τον Ανίμπαλ, παίρνοντας υπερβολικά μεγάλο ρίσκο που δεν του ζητήθηκε, ακριβώς για να μην είναι σε επαφή μ'εκείνη και τα χαλάσει όλα και τελικά πέτυχε το ακριβώς αντίθετο απ'αυτό που ήθελε.
Το σκηνικό στο κολέγιο μ'άρεσε πάρα πολύ. Πειράζει που χάρηκα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ αυτό που έκανε ο Έλκιν στη κατσίκα τη Βερόνικα; Δεν λέω ότι δεν ήταν σωστό... αλλά εκτός του ότι ψόφησα στο γέλιο με την έκθεση, δεν τη χωνεύω τη παλιοοχιά. Ο τρόπος της απέναντι στον Έλκιν με ενόχλησε πάρα πολύ. Μπορεί να είναι ότι είναι αλλά δεν παύει να είναι μαθητής της. Συμπεριφορές καθηγητών σαν τις δικές της είναι που ρίχνουν λάδι στη φωτιά και κάνουν ακόμα μεγαλύτερη ζημιά σε παιδιά που έχουν πάρει τον κακό το δρόμο. Πάντως πέρα απ'τα όσα κάνει γενικά ο Έλκιν, φάνηκε να την ενοχλεί πολύ, ίσως και περισσότερο, το ότι είναι ανιψιός μαφιόζου και γιος δολοφόνου. Δεν ήταν απλώς αφορμές για να τον διώξει. Άλλωστε το ακαδημαϊκό του επίπεδο χρησιμοποιεί σαν επιχείρημα η γκιώσα. Αν ήταν η γενικότερη συμπεριφορά του Έλκιν που την ενοχλούσε, γιατί δεν ήταν το ίδιο σκύλα με τον Εστέμπαν; Προς το τέλος πάντως γέλασα και τη λυπήθηκα ταυτόχρονα. Η επιμονή της να διώξει τον Έλκιν από το κολέγιο ξεκίνησε μόλις έφυγε η Κάρεν. Απλώς ουσιαστικά προτίμησε να είναι στο σχολείο η κόρη του πολιτικού από τον γιο του ανοργασμικού μαφιοζοδολοφόνου. Και πάνω που πάει να πει στη Κάρεν τι έπαθε για χάρη της, την βρίσκει να φιλάει τον Έλκιν
Μ'άρεσε πολύ η συνειδητοποίηση του Έλκιν. "Τελικά πρέπει να είμαι απαίσιος άνθρωπος". Αλλά συνέχισε ακάθεκτος
Αλλά αφού σε αυτή τη περίπτωση δεν με χάλασε καθόλου, καλά έκανε
Ο διευθυντής ζήτησε μεγάλη θυσία από τον Έλκιν. Να φτιάξει τις σχέσεις του με τη Κάρεν
Αυτό έδειξε πως κατά βάθος θέλει ο Έλκιν να συνεχίσει σ'αυτό το κολέγιο. Και φυσικά όχι γιατί θα του λείψουν οι απειλές και οι αυθάδειες του (αν και θα έπρεπε, τα κάνει με στυλ) αλλά γιατί θέλει να συνεχίζει να τα παίρνει από την Ινές
Ο παλιόγερος
Αστείος παλιόγερος πάντως, με το που τον βλέπω γελάω
Το φιλί Έλκιν-Κάρεν εννοείται και μ'άρεσε πάααρα πολύ. Πέρα απ'την εκρηκτική χημεία τους, μ'άρεσε πολύ το στήσιμο της σκηνής και ο διάλογος. Και πάνω απ'όλα το ότι δεν φίλησε ο Έλκιν τη Κάρεν αλλά η Κάρεν τον Έλκιν. Δική της επιλογή ήταν να του το δώσει και φυσικά δεν τον χάλασε καθόλου. Ήταν πιο παθιασμένο από το πρώτο πάντως. Το apareces των JOX σαν μουσικό χαλί απλά τέλειο. Αυτές οι μπάλες, πρώτα έγιναν αφορμή για το φιλί, μετά το διέκοψαν αλλά αυτοί συνέχισαν απτόητοι
Αλλά η Κάρεν τουλάχιστον δεν πρόλαβε να το χαρεί για πολύ. Δεν φτάνει που τους είδε η Βερόνικα, το έμαθε και η Μαρία.
Μ'άρεσε πάρα πολύ η σκηνή Καμίλο-Ανίμπαλ. Πάντα μ'αρέσουν αυτοί οι 2 μαζί. Έχουν φοβερή χημεία και πολύ καλούς διαλόγους. Η "σχέση" που υπάρχει ανάμεσά τους είναι πάρα πολύ καλογραμμένη. Πάντως δεν κατάλαβα γιατί του είπε ότι τον απάτησε με φίλο και όχι με... εχθρό;
Θα έχουν οι 2 τους ακόμα καλύτερες σκηνές πάντως. Φιλικές και μη. Ξέρετε ότι ένα από τα πουλερικά είχε πει σε κάποια φάση ότι ο Ντέλμας μάλλον γούσταρε τον Ροντρίγκεζ;
Δεν μπορώ να διαλέξω πιο αντρικό δίδυμο της σειράς έχει καλύτερη χημεία. Έλκιν Ανίμπαλ; Ανίμπαλ Καμίλο; Έλκιν Καμίλο; Ανίμπαλ Καμπέτο; Ανίμπαλ Αμπέλ; Έλκιν Σάμυ; Μάλλον το τελευταίο. Τα κουτσομπολιά με τους 2 τελευταίους και τη Κάρεν πάντως έδιναν κι έπαιρναν
Για γυναικείο πάντως δεν υπάρχει καμιά δυσκολία στο να διαλέξω: Ντιάνα-Τζένι. Οι σκηνές τους σ'αυτό το επεισόδιο μ'άρεσαν πάρα πολύ. Μ'άρεσε που επιτέλους η Ντιάνα έμαθε ότι ο Ανίμπαλ την παρουσιάζει σε όλους σαν γυναίκα του και ουσιαστικά το ότι θεωρεί δεδομένο πως είναι η γυναίκα του. Περισσότερο όμως μ'άρεσε το πως ξεδιπλώθηκε ο χαρακτήρας της Τζένι. Οι ανάγκες της. Αλλά αυτό που μ'αρέσει γενικότερα περισσότερο απ'όλα σ'αυτές τις 2, είναι το πως 2 γυναίκες τόσο διαφορετικές μεταξύ τους σε επίπεδο, χαρακτήρα, μόρφωση αλλά και τη ζωή που κάνουν, δένονται και γίνονται σιγά σιγά κολλητές. Τόσο διαφορετικές αλλά καταλαβαίνουν τόσο καλά η μία την άλλη. Μάλλον γιατί και οι 2 παρόλο που περιτριγυρίζονται από πολλούς ανθρώπους, είναι κατά βάθος πολύ μόνες.
Το τηλεφώνημα του Καμίλο στη Ντιάνα ήταν το κερασάκι στη τούρτα. Τον κοιλιάρα τι τον πείραξε που ο Καμίλο βάραγε το ακουστικό στον τοίχο;
Γενικά το επεισόδιο ήταν απ'τα καλύτερα μέχρι στιγμής. Με αρκετά μέτωπα, εξελίξεις και αναλύθηκαν κάποιοι απ'τους βασικούς χαρακτήρες σε βάθος.
