El Ultimo Matrimonio Feliz/Para Volver A Amar

Como ésta va a ser una semana muy pesada en materia de escándalos, yo quisiera pedirle un favor: no se olvide de la otra televisión.

No todo va a ser Laura Bozzo, Niurka, Kalimba ni JJ. No todo va a ser “distráiganse”. Esta semana también va a haber cosas buenas en la gran pantalla chica.

¿Como qué? Como el final de “Para volver a amar”. Sí, yo sé que probablemente a usted esto no le diga nada porque casi no se le ha hecho ruido a esta maravilla de la televisión. Pero estoy convencido de que es importante.

“Para volver a amar” es una de las mejores telenovelas que se han hecho en nuestro país en los últimos años.

Es la demostración de que Televisa, cuando quiere, puede hacer melodramas seriados de vanguardia tan sorprendentes, o hasta más, que los de Argos.

“Para volver a amar” es un garbanzo de a libra que debemos atesorar.

En efecto, está inspirada en una magnífica telenovela colombiana pero aquí, a diferencia de lo que se hizo con “Yo soy Betty, la fea” y “Destilando amor”, sí se consiguió superar a la versión original.

Salvo honrosas excepciones como “Rebelde”, desde los tiempos de “Los ricos también lloran” que la televisión mexicana no podía presumir de algo así.

Giselle González y Roberto Gómez Fernández (“Alma de hierro”), los productores de esta emisión, se deben sentir muy orgullosos porque a pesar de que todo el tiempo les estuvieron metiendo el pie para que se cayeran, jamás se desplomaron, jamás nos dejaron de ofrecer algo grande, hermoso.

A lo mejor usted no lo sabe o no se acuerda pero “Para volver a amar” iba a entrar en el horario de las 22:00 en capítulos de 30 minutos.

Y de la noche a la mañana la mandaron a las 17:00 en episodios de una hora. ¿Sabe usted lo que es esto?

¿Cómo le haces para meter contenidos para adultos a la hora en que hay más niños que señores mirando la televisión?

¿Cómo reestructuras tus capítulos para que cumplan con todos los requisitos dramáticos en episodios más largos? ¿Cómo organizas las grabaciones? ¿Cómo sacas adelante semejante transición?

Para cualquier productor hubiera sido muy fácil traicionar la historia y convertir aquello en “Mar de amor”. Giselle y Roberto no lo hicieron, se la jugaron y al final se salieron con la suya.

No sólo hicieron felices a miles de mexicanos que estaban huyendo de los “talk shows”, Televisa ha reaccionado con tanta generosidad que les va a dar la oportunidad de transmitir su último capítulo el próximo domingo 30 de enero por la noche.

No es común que una telenovela vespertina termine en el mejor horario del mejor día de la semana. No tengo la hora exacta en que aquello va a pasar, pero le suplico que la busque y que apunte esta cita en su agenda. No se arrepentirá.

“Para volver a amar” no es la historia de una chica pobre que se convierte en rica, la de dos mujeres que se pelean el amor del mismo hombre ni la de una madre que está buscando a su hijo perdido.

Es una telenovela tal y como deben ser las telenovelas en el siglo XXI: total, real.

Hay historias para pobres y para ricos. Hay conflictos para hombres y para mujeres. Hay temas para adultos y para jóvenes.

Por supuesto, también se habla de asuntos sociales como el cáncer de mama y el sida, y se toman en cuenta diferentes casos de diversidad sexual, pero nunca se abandona el amor.

“Para volver a amar” es perfecta, es dulce, inteligente, entrañable. Cualquier escena que usted tome está bien actuada, bien dirigida.

Me podría pasar todo el día hablándole de la fabulosa interpretación de Rebecca Jones, de lo impresionantemente bueno del trabajo de Nailea Norvind, de la exquisitez histriónica de Edgar Vivar o del vigor actoral de Alejandro Camacho.

Pero es que sería injusto para René Strickler, para Mark Tacher, para África Zavala, para Juan Carlos Barreto, Agustín Arana, Magda Guzmán, Jesús Ochoa, Zaide Silvia Gutiérrez, Alberto Estrella, Susana González, Sophie Alexander, Juan Ríos Cantú, Alejandra Barros y todos los demás.

En todo “Para volver a amar” no hay un solo actor malo. Hasta los extras son como para ovacionarlos. ¿Qué va a ser de ellos después de esta joya? ¿En dónde van a acabar? ¿En alguna payasada como “Triunfo del amor”? ¡No, por favor!

Mis respetos para Giselle y Roberto, mi admiración para Eric Morales y Francisco Franco (los directores), todo mi amor para Aída Guajardo (la adaptadora), y un fuerte abrazo para los fotógrafos, editores, musicalizadores, maquillistas y para el resto de este ejército sensacional que con su esfuerzo constante nos ha devuelto la esperanza en las telenovelas.

No permita que la grilla interna de Televisa lo distraiga con comentarios mala onda. “Para volver a amar” es buena. No se la pierda de aquí al próximo domingo.

Definitivamente será más sano que perder el tiempo con Laura Bozzo, Niurka, Kalimba, JJ. y todo lo demás. ¿A poco no?

Έχει δει το original ο κύριος? Που ακριβώς στηρίζει το ότι το remake είναι καλύτερο? Πετάει ένα σχόλιο τέτοιας σημασίας ξερό και αλλάζει θέμα. Σε τι υπερισχύει το Para volver a amar? Το καστ δεν συγκρίνεται με το EUMF. Παίζουν στο μεξικάνικο ηθοποιοί του μεγέθους της Alejandra Borreo? Του Ricardo Velez? Της Carmenza Gomez που παραδίδει δωρεάν μαθήματα υποκριτικής? Του έξοχου Jorge Cao? Ή μήπως ο Rene Stickler φτάνει έστω και στο μικρό του δαχτυλάκι τον Ricardo Velez? Η Rebecca Jones προσπαθεί αλλά όταν αυτή πήγαινε η Alejandra Borrero ξεκουραζόταν γιατί είχε ήδη έρθει. Ας είναι μικρότερη της. Σαν galan στο μεξικάνικο προβάλλεται ο Mark Tacher στο original o Marlon Moreno. Δεν είναι η αδυναμία μου ο Marlon, τον θεωρώ υπερεκτιμημένο. Αλλά από τον Tacher είναι πιο galan. Σαν ηθοποιούς δεν τους συγκρίνω καν ο Marlon έχει ολόκληρη καριέρα. Η Alejandra Barros καμιά επαφή με τον ρόλο. Ούτε η εμφάνιση της ταιριάζει. Η Coraima Torres εκτός απο εξαιρετική ηθοποιός είναι και πανέμορφη γυναίκα και πείθει απο τη πρώτη στιγμή στον ρόλο της. Το σενάριο προς τι είναι καλύτερο? Πιστό αντίγραφο. Η διαφορά είναι πως στο μεξικάνικο δεν βρίζουν και δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στο δράμα. Η παραγωγή είναι φτηνότερη και η σκηνοθεσία αδίκησε πολύ την ιστορία. Άρα γιατί είναι καλύτερο? Γιατί ο κύριος που έκανε τη κριτική στηρίζει το παπούτσι απο τον τόπο του?

Α καλά. Κάνει μπαμ από χιλιόμετρα πως ο τύπος που το έγραψε αυτό είναι υπερκαθυστερημένος. Honroso το Rebelde;;;;;;;;; Horroroso θα ήθελε να πει και μπερδεύτηκε.

O Mark Tacher πάντως μ'αρέσει αρκετά. Είναι από τους καλύτερους που έχει η televisa αυτή τη στιγμή - αν όχι ο καλύτερος. Τον ρόλο του στο original ο Espinoza τον παίζει έτσι; Λίγο τον έχω δει, καλός είναι κι αυτός αλλά νομίζω όχι όσο ο Tacher. Στο κολομβιανό πέρασε σαν galan o Moreno γιατί σαρώνει σχεδόν τα πάντα με τη παρουσία του. Δεν θα τον έλεγα υπερεκτιμημένο. Υπάρχει μεγάλος ενθουσιασμός και για αυτόν και για τον Robinson Diaz αλλά οφείλεται στο ότι κανείς άλλος με την εμφάνιση αυτών των δύο δεν έχει πετύχει ότι πέτυχαν αυτοί οι δύο. Ο Marlon Moreno με μια εμφάνιση παντελώς καθημερινή που δεν παραπέμπει σε galan, έχει πετύχει με το ταλέντο του να θεωρείται από τους galanes mas cotizados. Και ο Robinson Diaz ενώ είναι κακάσχημος έχει πάρει ένα σωρό πρωταγωνιστικούς. Δεν θα έλεγα ότι είναι ο καλύτερος ηθοποιός της Κολομβίας όπως λένε πολλοί. Θα έλεγα πως είναι επιπέδου Cadavid.

Τον Moreno εγώ τον έχω δει κανονικά μόνο στο sin tetas no hay paraiso. Τότε δεν ήξερα ποιος είναι. Η αλήθεια είναι πως δεν του έδωσα μεγάλη σημασία. Ένας ηθοποιός που ανταποκρίνεται πλήρως στις απαιτήσεις του ρόλου του αλλά τίποτα παραπάνω. Και οι απαιτήσεις του ρόλου δεν ήταν πολλές, δεν ήταν καν σε μεγάλος. Όταν όμως τον είδα σε συνεντεύξεις και σε αποσπάσματα από Capo και ταινίες, άλλαξα γνώμη. Κι αυτό γιατί σε κάθε ρόλο αλλάζει πολύ. Και στο Καρτέλ αν έβλεπα Cardona, Solorzano, Cadavid, Arango, Diaz πρώτη φορά δεν θα τους έλεγα ηθοποιάρες. Με εξαίρεση τον Cardona στο επεισόδιο 7 (που μόλις είδα) οι υπόλοιποι καλά καλά δεν έχουν υψώσει τον τόνο της φωνής τους. Δεν έχουν δηλαδή σκηνές έντονες που εκεί συνήθως, οι τηλεθεατές τουλάχιστον, καταλαβαίνουμε πόσο καλός είναι κάποιος. Αλλά επειδή όλους τους έχω δει και αλλού, βλέπω ότι έχουν κάνει τρομερή δουλειά γιατί έχουν μεταμορφωθεί πλήρως. Ο Cardona, o Diaz και ο Arango έχουν αλλάξει μέχρι και τις φωνές τους. Πάνω κάτω αυτό έκανε και ο Moreno στο Sin tetas.

O Stickler δεν είναι Velez αλλά δεν είναι κακός. Και η Coraima Torres δεν μ'αρέσει Δεν την έχω δει πολύ βασικά, γύρω στα 3-4 επεισόδια είδα όταν πρωτοξεκίνησα τη χήρα... Και προτίμησα να δω τη χήρα και το άφησα. Μ'άρεσαν όλοι οι ηθοποιοί, από λίγο ως πολύ, εκτός από αυτή.

To original πάντως παίχτηκε στο Μεξικό πριν το remake. Κάποιοι Μεξικάνοι που έχουν δει και τα δύο προτιμούν το original αλλά είναι λίγοι οι Μεξικάνοι που θα δουν ξένη σειρά και ακόμα λιγότεροι οι Μεξικάνοι πουν ξένη σειρά καλύτερη από τη δική τους. Είναι εθνικιστές μέχρι αηδίας.

κοίτα σύμπτωση και ότι χτες έκατσα να δω para volver a amar. Δε θα πω αν εινια καλύτερο απο το οριτζινάλ μιας και από τα δύο έχω δει μόνο πρώτα επεισόδια θεωρώ όμως ότι στη συγκεκριμένη περιπτωση ναι εχουν κάνει πολύ καλή δουλειά. Ισως από τις πιο αξιοπρεπής νουβέλες μακριά από τους γνωστούς μελοδραματισμούς. Το γιατί δεν έκατσε στο Μεξικο είναι άλλου παπα ευαγγέλιο αλλά κατ εμέ ειδικά αν το δούμε χωριστά και όχι συγκρίνοντας με το κολομβιανό δεν είναι άσχημη περίπτωση.
Για τον Strickler ειδικά έχω να πω τα καλύτερα. Προσωπικά μου άρεσε πολύ. Όπως και η Jones kαι γενικά δεν διαπίστωσα υπερβολικές ερμηνείες σχεδόν από κανένα ούτε καν από την Μπάρος την οποία σε γενικές γραμμές αντιπαθώ και δεν κάνει το ρόλο της Τόρες. Στην μεξικάνικη βερσιόν τον κάνει η Ναιλέα Νορβίντ.
Οσο για τον Μαρκ δε θα μπω στη διαδικασία να τον συγκρίνω με τον Μορένο είναι διαφορετικού ύφους αλλά ειλικρινά και συμφωνώ με τον Κώστα είναι από τους καλύτερους που διαθέτουν εκεί στην Τελεβίζα. Κατ εμέ ξεχώρισε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα. Προσωπική βρήκα πολύ άμεση την ερμηνεία του.
Τελοσπάντων σε γενικές γραμμές αυτό που θέλω να πω είναι οτι παρα του ότι δίνω και εγώ προτεραιότητα να δω το κολομβιανό είναι από τις περιπτωσεις που μπορώ να πω οτι προκειται για ενα αξιοπρεπές ριμεικ

Καλά ειδικά άμα το συγκρίνουμε με τα άλλα remakes κολομβιανών νουβελών, παίζει να ναι και το καλύτερο... Γιατί το Pobre rico pobre τα χαλάει πολύ μετά απ'ότι διάβασα. Το ίδιο διάβασα και για το κολομβιανό βέβαια και κάθομαι σε αναμμένα κάρβουνα. Έχω ξενερώσει...

Γενικά το θέμα με τα remakes, ειδικά τα τόσο πρόσφατα, είναι ότι πολλές φορές δεν έχουν τίποτα να δώσουν. Δηλαδή το El ultimo matrimonio έχει ένα αψεγάδιαστο σενάριο και ένα εξαιρετικό καστ... Γιατί λοιπόν να γίνει remake; Ποιος ο λόγος; Στη περίπτωση του Pobre rico ήταν οκ γιατί το κολομβιανό δεν είχε το καλύτερο δυνατό καστ... Όσον αφορά τους κεντρικούς... εδώ όμως κανονικά θα έπρεπε να δείξουν την original σειρά. Από την άλλη όμως αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος να μπορέσουν επιτέλους να παίξουν κάτι της προκοπής Μεξικάνοι ηθοποιοί που μπορούν να παίξουν...

Ο Rene Stickler δεν ταιριάζει ούτε ηλικιακά στον ρόλο. Η ερμηνεία του είναι επίπεδη δεν έχει το βάθος του Ricardo Velez. Δεν έχει κατακτήσει ούτε καν το προφίλ του ήρωα. Ο Mark Tacher έχει υπερβολικά δυναμική παρουσία για τον ρόλο που παίζει και η ερμηνεία του δεν είναι τόσο δυνατή όσο η παρουσία του. Μπέρδεψα την Alejandra Barros με την Nailea Norvind. Η Alejandra είναι μια χαρά. Καλύτερη από την Valerie. Αλλά αυτή η Nailea είναι απαίσια. Η Rebecca Jones δεν απέδωσε τον ρόλο όπως η Alejandra. Καμιά σχέση. Βλέπω την original σειρά και είναι εξαιρετική και δεν μπορώ να μην κάνω την σύγκριση. Ως και ο τίτλος Para Volver A Amar είναι ελάχιστα ευρηματικός.

Χαχαχαχαχαχαχαχα αυτό για το para volver a amar το σχολίαζα στη Μαρία. Para volver a amar, Triunfo del amor, Llena de amor. Και το ίδιο σχολίαζαν σε κάποια φάση που ΟΛΕΣ οι νουβέλες είχαν στον τίτλο τη λέξη corazon