Outlander (2014)

Τα βιβλια εμφανως ανεκαθεν ηταν προβληματικα απο ενα σημειο και επειτα. Απλα εγω δεν θα ειχα διαβασει και ειχα προσπαθησει να κρατηθω μακρια για να μην φαω σποιλερ. Ειχα κοιταξει μονο λιγα αποσπασματα που αφορουσαν τα επεισοδια που ειχαν ηδη προβληθει.

Απλα το θεμα ειναι πως στα 8 πρωτα επεισοδια δεν μου ειχαν δειξει που να με κανει να μαγκωθω και να εκνευριστω. Και σαν σειρα ακολουθει σταθερα τα βιβλια προς το παρον σαν αποδοση.
Και τωρα στο 9 επεισοδιο μου κανουν γυριστη και βλεπω OOC (και απο τους 2 χαρακτηρες) και βλεπω αντιδρασεις που δεν θα επρεπε να δω βαση αυτων που ειχα δει 8 επεισοδια πιο πισω.

Και η σειρα για μενα εχει 3 θετικα. Η τουλαχιστον ειχε.
Το Ship, τον χαρακτηρα της πρωταγωνιστριας και την κινηματογραφηση/φωτογραφια. Απο πλοκη κτλ κτλ ενταξει δεν ειναι να σε συνεπαρει κιολας.

Και ξαφνικα βλεπω πραγματα στο ship που ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ και την πρωταγωνιστρια να αντιδρα με τροπο που με κανει να θελω να βαρεσω το κεφαλι μου στον τοιχο.

Και στην ουσια που δινουν βια περασμενη σε ρομαντικη κορδελα και αυτο με χαλαει. Ας εδιναν την βια σκετη δεν θα με ενοχλουσε στον βαθμο που με ενοχλει τωρα. Το περιτυλιγμα με κανει και ξερναω.

Την εδειρε με την ζωνη. Το περασαν σαν χιουμοριστικη σκηνη. Μετα του κρατησε μουτρα για μερικες ωρες πριν σου χρυσωσουν τα παντα με την σεξοσκηνη και δειξουν την γυναικα να ερωτευεται ολο και πιο πολυ τον αντρα που λιγες ωρες πριν την εβαλε κατω, την εγδυσε και την χτυπαγε με την δερματινη ζωνη και ελεγε πως το ευχαριστιοταν κιολας ενω εκεινη παλευε να ξεφυγει απο τα χερια του.
Ε οχι ρε συ. Δεν το δεχομαι. Οχι οπως ειχαν περασμενους τους χαρακτηρες τους στα 8 προηγουμενα επεισοδια. Την λογικη του 1700 την κατανοω. Την λογικη του να δειχνεις μια μορφωμενη γυναικα του 20 αιωνα που δεν σηκωνει μυγα στο σπαθι της να το κανει γαργαρα τοσο ευκολα και να περνανε μετα μεσα απο το σεναριο τον αντρικο χαρακτηρα ως τον ευαισθητο γλυκο αντρα που φυσικα η πρωταγωνιστρια δεν γινεται να μην ερωτευτει με κανει εξαλλη!

Και για αυτον τον λογο κοιταξα και τα βιβλια για να δω τι ακριβως παιζει και αυτα που ειδα και διαβασα με εκαναν ακομα πιο εξαλλη!

ΑΙ ΣΙΧΤΙΡ ΔΗΛΑΔΗ!

εχεις δικιο...τι γινεται παρακατω στα βιβλια?

Ταξιδια στον χρονο, βιασμοι, αποβολες και σαπουνοπερα γενικοτερα. Αλλα απο αποσπασματα που ειδα απο τα βιβλια δειχνουν μεσα αμφιλεγομενα πραγματα και τα περνανε σαν νορμαλ.

Και διαβασα και πολλα αρθρα που αναφεραν πως στην ουσια η συγγραφεας ακολουθει το "glorifying rape culture" δρομο και αναλυσεις για αυτο και πραγματικα πολλα πραγματα με χαλανε παρα πολυ.


Τσεκαρε αποσπασματα για να καταλαβεις δηλαδη. Σημειωτεον αυτα ανηκουν καθαρα και μονο στο ζευγαρι. Δεν υπαρχει τριτο προσωπο στις αναφορες παρακατω.

Παράθεση :

Παράθεση :

I pulled against his grip, and sucked in my breath with a faint “ah” as he pressed even deeper.

"Aye, I mean to use ye hard, my Sassenach,” he whispered… I struggled slightly and he pressed me down, hammering me, a solid, inexorable pounding that reached my womb with each stroke. “I mean to make ye call me ‘master,’ Sassenach.” His soft voice was a threat of revenge for the agonies of the last minutes. “I mean to make you mine.”

I quivered and moaned then, my flesh clutching in spasms at the invading, battering presence. The movement went on, disregarding, on and on for minutes, striking me over and over with an impact on the edge between pleasure and pain. I felt dissolved, as though I existed only at the point of the assault, being forced to the edge of some total surrender.

"No!" I gasped. "Stop, please, you’re hurting me!" … Our flesh met now with the smack of a blow that was fast crossing the edge into pain. My thighs were bruising with the repeated impact, and my wrists felt as though they would break, but his grip was inexorable.

Γενικα δεν μου καθεται ρε φιλε. Και μου αρεσει που απεφυγα να το ψαξω για να μην με χαλασουν τα σποιλερ μεχρι να τελειωσουν τουλαχιστον την πρωτη σεζον.

αναθεμα τη γκαντεμια σου, ΜΙΑ φορα δεν εψαξες για σποιλερ και κοιτα τι εγινε

εχεις δικιο παντως...πολυ ξενερωτικο...

ΤΕΡΜΑ ΛΕΜΕ!

ΣΠΟΙΛΕΡ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΕΛΟΣ!

Και ειναι ξενερωμα σκετο ρε γαμωτο

Παράθεση :

She asked forgiveness, and I gave it. But the truth is, I’d forgiven everything she’d done and everything she could do long before that day. For me, that was no choice. That was falling in love.

Kαι μετα απο αυτη την σκηνη και την αφηγηση την εδειρε με την ζωνη...

Για να καταλαβω αυτος την εβαλε κατω και τη χτυπουσε στα σοβαρα για να την τιμωρησει ετσι? Δεν ηταν κομματι της σεξουαλικης τους ζωης και ετυχε να τσακωθουν,μετα ειχαν ενταση και το κανανε και παιχτηκε φαση κανω-οτι-σε-χτυπαω-να-τη-βρουμε? Οντως ασχημο αν εγινε ετσι.
Ρε φιλε κι ο,τι ψαχνω καμια σειρα να δω και σκεφτομουν κι αυτο Μπα θα μεινω στο masters of sex μαλλον.

Nαι για να την τιμωρησει εγινε. Και ενω πριν ειχε πει πως την ειχε συγχωρησει κιολας. Αλλα επρεπε να παρει το μαθημα της.
Και μετα αυτη του κρατησε μουτρα αλλα μια μερα αργοτερα τον συγχωρεσε και ολα μελι γαλα και τωρα συνεχιζει να τον ερωτευεται.

• She decided to write her first novel as historical fiction because it would be ‘easy’ and made it speculative fiction so she could make up anything that she didn’t really know. ‘I knew nothing about Scotland or the 18th cent.’ [Remember this part…]
  

Host: There’s a scene where Jamie beats Claire in the book—

Gabaldon: Well, he didn’t exactly beat her, he’s not, like, punching her in the mouth, ya know. He spanks her with his sword belt because she did something incredibly dangerous, ya know, and nearly got them all killed. That’s basically what highland justice was like. You screwed up, you got punished for it and then you work to get back in the good graces of the clan…It’s his duty as her husband to correct her and, uh, set her on the right path. She doesn’t like it *laughter* ‘cause she’s a 20th cent. woman…but he’s not hurting her.



[…] When the host asked how she thought people would react to the spanking scene, Gabaldon opined that there would likely be ‘knee-jerk feminism from very young women, but I think anybody over the age of thirty-five would appreciate the, uh, cultural conflict in that scene. It’s one of my favorite things, in fact, because each person in it is completely right according to his or her own view of the situation…When push comes to shove, he outweighs her by eighty pounds. But, as I say, people above a certain age will appreciate it for the historical accuracy [Wait, now historical accuracy is important to you? *rubs chin*] and for the, uh, considerable humor of the situation.’ [This just in - abuse is hilarious!]



Host: Would you describe yourself as a feminist? Or what do you think about that?


Gabaldon: No, I wouldn’t describe myself as a, no, I try to avoid describing myself with those kinds of labels. I mean, I’m a Roman Catholic, uh, I’m a libertarian. [Okay but … those are labels???]
She goes on to say that she can’t help but sort of identify with feminist ideas considering the age she grew up in, but she’s not ‘agenda-driven’ and that ‘agendas are detrimental to art.

• Gabaldon is one of a handful of high-profile authors who have explicitly stated a dislike of fanfic. Her website features a polite but very clear policy requesting that her fans do not write, publish or share any kind of fanfiction based on her work. [Remember this part for later too.]
  
  Rather more controversial is the fact that in 2010, she wrote a blog post on the topic of fanfiction, saying, “I think it’s immoral, I know it’s illegal, and it makes me want to barf whenever I’ve inadvertently encountered some of it involving my characters.” She goes on to compare fanfiction to seducing her husband or breaking into her home.
  

• On another occasion, Gabaldon wrote that “99% of [fanfiction] is Just Awful, and it’s revolting to see your characters being made to do and say idiotic things, or be forced to enact simple-minded sex fantasies (which is what most fan-fic that comes to my unwilling attention is).  Like someone selling your children into white slavery.” [WHITE slavery - because the other kinds of slavery are A-OK!]
  

• However, this all makes a lot less sense once you learn that Gabaldon has admitted on several occasions that her inspiration came from Doctor Who. Specifically, the time-traveling 18th century Scotsman Jamie McCrimmon, played by Frazer Hines. The male protagonist of the Outlander series is, of course, named Jamie Fraser. It’s easy to argue that Outlander is kind of fanfiction itself, or at least it began that way. 
  

[And then there’s my personal fave:]

• There’s also a Game of Thrones-esque quantity of rape and sexual coercion throughout the series, and at a recent Q&A promoting the new TV series, Gabaldon said to one of her actors, “Please take this in the sense that it was meant, but I’m really looking forward to seeing you raped and tortured.” 
  

Sources: 1, 2
Conclusion: No thank you.


http://dottierthanthou.tumblr.com/post/116917625211/midnightbluebelle-replied-to-your-post-do-you

Εκανε πρεμιερα 2ης σεζον αυτο χθες btw.