Κριτική για τα πρώτα επεισόδια

Αυτά που λέει για έρωτες κτλπ οφείλονται στο ότι είναι πολύ πρώτα. Παρόλα αυτά η κριτική είναι πολύ καλή.

Παράθεση :

Αρέσει το οπτικό στυλ της, μαγεύουν ο ρυθμός και το σασπένς, γοητεύει η ερμηνεία της Carolina Gomez, συναρπάζει η απόπειρα να δείξει τον κόσμο του εμπορίου ναρκωτικών, αλλά δεν προκαλεί αναστεναγμούς, μόνο αμηχανία. Η χήρα της μαφίας είναι μια άριστη και καλοφτιαγμένη ιστορία που συναρπάζει για αυτό που πονάει και απομακρύνει γιατί δεν έχει έρωτα.

Άριστος ο τρόπος που ανακτά το οπτικό της στυλ, ο επιβλητικός χειρισμός της κάμερας, ο ρυθμός και το σασπένς, η καινοτόμος αφήγηση που είχε γίνει σήμα για τις κολομβιανές παραγωγές. Συντριπτικός και ψυχρός ο καθρέφτης που αντικατοπτρίζει αυτή τη βάρβαρη Κολομβία, την αδικία, την ματαιότητα και το εμπόριο ναρκωτικών. Η χήρα της μαφίας είναι μια ιστορία που τολμάει να κοιτάξει αυτή τη σκοτεινή πλευρά της ταυτότητας μας. Αυτή είναι η αξία της! Μια τηλενουβέλα; Προς το παρόν, φαίνεται όχι, μετά όμως θα γίνει. Σίγουρα θα έρθουν οι έρωτες, μαντεύουμε ότι ο ντετέκτιβ θα ερωτευτεί τη τη χήρα, αλλά δεν ξέρουμε πως μπορεί να γίνει πειστικό. Θα εξαρτηθεί πολύ από τους σεναριογράφους και λίγο από το πεπρωμένο γιατί το να να κάνεις μια γυναίκα αθώα και χήρα να αγαπήσει από την αρχή, θα πάρει πολύ χρόνο και ίσως οι τηλεθεατές να μην έχουν την υπομονή που χρειάζεται. Έτσι η αφηγητική αδυναμία είναι το ότι η ιστορία ερωτεύτηκε το σασπένς και το εμπόριο ναρκωτικών και ξέχασε τον έρωτα. Ίσως να είναι πολύ αργά όταν ερωτευτούν.

Η μεγαλύτερη αρετή της χήρας της μαφίας είναι το ότι τολμάει να μας κάνει να σκεφτούμε τη σκληρή πραγματικότητα του εμπορίου ναρκωτικών. Αλλά έτσι ακριβώς είναι το μεγαλύτερο της πρόβλημα γιατί ο τηλεθεατής δεν ταυτίζεται, λίγο θέλει να δει αυτό το εθνικό τέρας. Οι τηλεθεατές το σκάμε από τέτοιους καθρέφτες γιατί μας θυμίζουν υπερβολικά τα ελαττώματα από τα οποία είμαστε φτιαγμένοι, τη ψεύτικη ηθική που έχουμε και προτιμάμε μια τηλενουβέλα που θα μας κάνει να αναστενάξουμε, να ονειρευτούμε και να πιστέψουμε πως όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα.

Για την επιτυχία της χήρας της μαφίας δεν αρκεί το ότι η Carolina Gomez παίζει ρολάρα, ούτε ότι ο Κουβανός μαγεύει την οθόνη. Δεν βοηθάει το ότι και το υπόλοιπο καστ είναι άριστης ποιότητας, ούτε το ότι ο σκηνοθέτης ψάχνει τα καλύτερα πλάνα του, ούτε το ότι αντανακλά την ηθική της μαφίας. Για την επιτυχία του χρειάζεται επειγόντως ο έρωτας και το να σε κάνει να ονειρευτείς. Για την ώρα, ένα έργο που γοητεύει αυτούς που τους αρέσει να σκέφτονται και που μπερδεύει το κοινό της τηλενουβέλας.

Γράφτηκε 10 μέρες μετά τη πρεμιέρα της σειράς. Το RCN δεν έβαζε ολόκληρα επεισόδια οπότε προφανώς είχαν παιχτεί αρκετά λιγότερα από 10 και η μικρότερη διάρκεια έκανε το κλίμα αρκετά βαρύ χωρίς έρωτες και γενικά χωρίς πιο χαλαρά πράγματα. Η συνέχεια, που ήταν πιο σύντομη από το αναμενόμενο, απέδειξε πως σε αντίθεση με μερικούς άλλους οι σεναριογράφοι αυτοί ήξεραν πως να κάνουν τη Diana να ερωτευτεί τόσο σύντομα.

Να δώσω και εγώ την δική μου κριτική στην κριτική.....

Δεν συμφωνώ ότι δεν αρκούν η υπέροχη ερμηνεία και σκηνοθεσία και σεναριογραφία και ότι χρειάζεται επειγόντως ο έρωτας......
Χρειάζονταν ο έρωτας μεν αλλά κατεπειγόντως όχι....
Ίσως γιατί για εμένα σε αυτή τη σειρά κανένα ζευγάρι δεν με κράτησε.... με κράτησε όμως η σειρά(δηλ ο Ανίμπαλ...χιχιχιχι)!!!!!!!
Έχει υπέροχο σενάριο και υπέροχα δομημένους χαρακτήρες.....
Και δείχνει τη ρεαλιστική πλευρά της άλλης όψης της οικογενειακής επιχείρησης ναρκωτικών.... από το στήσιμο μέχρι και την εξάρθρωσή της....
Σκληρός ρεαλισμός χωρίς χολιγουντιανές υπερβολές....
Το λαβ στόρι είναι απαραίτητο στοιχείο αλλά για μένα ήταν και το πιο αδύναμο στοιχείο της σειράς το πιο κλισέ της στοιχείο, που όμως και αυτό το μεταχειρίστηκαν άψογα.

Όπως εξελίχθηκε η ιστορία ο έρωτας δεν ήταν απαραίτητος όπως φαινόταν στην αλλά ωφέλησε σε πολλά σημεία. Δεν μιλάμε για το Καρτέλ που έχει 40 επεισόδια ή τη Καταλίνα που είχε 20... Μιλάμε για 142 ολόκληρα επεισόδια. Δεν ξέρω αν έχεις δει το δεύτερο μέρος της σειράς... Εγώ το είδα πριν το πρώτο χωρίς να ξέρω ότι είναι δεύτερο Αλλά εκεί η ερωτική ιστορία δεν είχα δυναμική, ήταν όλο πάνω στην κεντρική πλοκή και γινόταν μονότονο πολύ εύκολα.