Ο Έλκιν είναι ο πιο αγαπημένος μου, γιατί είναι ο πιο ενδιαφέρων.
Δεν παρουσιάζει ανεξήγητες αντιφάσεις στην συμπεριφορά του αλλά δεν είναι ούτε ένας αυστηρά οριοθετημένος χαρακτήρας.
Η σχέση του με τον πατέρα του, με τους συμμαθητές του, με τους κολλητούς του - μέλη της συμμορίας του, με την Κάρεν, με την οικογένεια, με τον Καμίλο είναι όλες πάρα πολύ ενδιαφέρουσες. Ουσιαστικά σε όλες φαίνεται ότι θέλει να έρθει στο επίπεδο του Ανίμπαλ και του Οκτάβιο, να είναι το αφεντικό, να τον υπακούν και να τον σέβονται - μέχρι που ήρθαν τα πάνω κάτω: εμφανίστηκε η Κάρεν απέναντι στην οποία τα παλιά καλά και δοκιμασμένα κόλπα του δεν βγαίνουν, αναποδογύρισε η εικόνα στο σχολείο και ο πατέρας του κατηγορείται για φόνο.
Εκτός του ότι περιμένω πώς και πώς να δω τι θα γίνει με όλα αυτά, θέλω να δω και αν θα συνεχίσει να πιστεύει τυφλά όλα όσα έχει μάθει από τους Μόντες περί οικογένειας, επίδειξης δύναμης, γυναίκων κλπ κλπ.
