- felia έγραψε:
- ειχα πολυ καιρο να δω supernatural αν και πανω κατω τι συμβαινει το ξερω. . .
ειδα αποσπασματικα το τελευταιο επεισοδιο του κυκλου. . .
swan song . .ενταξει απλα υποκλινομαι!!!!!!!απο τα καλυτερα φιναλε σε σειρα που εχω δει. . και μιας και αυτος δεν ειναι ο τελευταιος κυκλος θελω να δω αν το φιναλε του επομενου κυκλου η οσων ακολουθησουν θα μπορεσει να ξεπερασει αυτο. . 
ενθουσιαστηκα παρα μα παρα πολυυυυυυ!!!
αυτο ηταν! το καλοκαιρι θα κατσω να δω και τους 5 κυκλους!! 
Eντάξει, το φινάλε απλά θελει
ΠΟΛΛΑ respect. Και ο βλάκας δεν έχει βάλει αντίστοιχο φατσάκι.
Ο Kripke, δημιουργός της σειράς, δυστυχώς αποσύρεται φέτος, θα συμμετέχει μεν, αλλά όχι ως showrunner. Την θέση αναλαμβάνει η Sera Gamble, που έχει γράψει αρκετά επεισόδια, και είναι η αγαπημένη μου στην σειρά. Καταφέρνει [άντα να συνδυάζει το όμορφο δέσιμο των αγοριών, με αρκετή δράση και ανατροπές, ατάκες, και ξέρει να αναλύει τους χαρακτήρες με ένα....γυναικέιο πρίσμα, που ο Ben Edlund, επίσης αγαπημένος μου, δεν το έχει...Εκείνος εστιάζει στην σκοτεινή πλευρά των χαρακτήρων, την κακή πλευρά τους, η εστιάζει στο χιούμορ, που το κατέχει. Εκείνη όμως μας προσφέρει πιο συναισθηματικες σκηνές, και πιστεύω σε αυτή. Θα τα καταφέρει, αλλά πραγματικά η σεζον πρέπει να είναι η τελευταία. Και το ελπίζω
Γενικά, είμαι αρκετά σίγουρη οτι θα την απολαύσω την σεζον. Και ανυπομονώ να τους δω back to basics, πιστεύω θα είναι πολύ συγκινητικό, μετά απο όσα πέρασαν.
Οσο για την σειρά, την προτείνω γιατί είναι η αγαπημένη μου, μαζί με το Λοστ, το οποίο πρέπει να το ξαναρχίσω
Και οι κύριοι λόγοι είναι....
Α) Το αστείρευτο χιούμορ. Ακόμα και στις πιο δραματικές σκηνές, κάποιος θα πετάξει μια ΑΤΑΚΑΡΑ, και θα λυθείς στα γέλια.
Οι 2 πρωταγωνιστές αποδίδουν πολύ καλά την τρυφερή και αστεία πλευρά των ηρώων. Οι οποίοι, μπορεί να ζουν σουρεαλιστικές καταστάσεις, αλλά προσωπικά, θεωρώ πως είναι πολύ ρεαλιστικοί, ειδικά αν δει κανείς την εξέλιξή τους μέσα στα χρόνια.
Β) Η χημεία μεταξύ των 3 πρωταγωνιστών. Οι Jared και Jensen, έδεσαν με τρόπο που προσωπικά δεν τον έχω ξαναδει. Και δεν εννοώ μόνο στο πλατο. Σε συνεντέυξεις, σε συνέδρια, σε gag reel, οι 2 τους είναι προφανές πως έχουν γίνει κολλητάρια. Αυτό έχει και κάποιες εκνευριστικές συνέπειες βέβαια...(λέγε με και fanfiction....)
αλλά, εμάς μας αρέσει!
Γ) Οι ανατροπες. Αυτό που περιμένεις να γίνει, δεν γίνεται, ενώ αυτό που δεν περιμένεις, γίνεται!
Δ) Οι ερμηνείες. Ο Πανταλέκι μπορεί να θέλει κάποια δουλίτσα, αλλά επηρεάζεται θετικά απο τον Ακλς, ενω ο Κολινς κέρδισε τις εντυπώσεις, παίζοντας καταπληκτικά σε κωμικές και δραματικές σκηνές.
Ε) Οι καλογυρισμένες δραματικές σκηνές, καθώς και οι σκηνές δράσης, καθως και τα ειδικά εφφέ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά το τρακάρισμα, την Κόλαση, τις σκηνές με Σαμ-Ντην στις αρχές του πρώτου κύκλου...
ΣΤ) Η μυθολογία. Αρχίσαμε απο αστικούς μύθους, και περάσαμε σε θρησκευτικά θέματα, τα οποία ο Kripke άγγιξε με ιδιάτερη λεπτότητα....(Εντάξει, αργότερα έβρισε τους Αγγελους, και τον Θεο, αλλα προσωπικά δεν είμαι θρήσκα, και δεν θίγομαι
Αλλά, στο τέλος, ο Θεος παρουσιάστηκε όπως πρέπει....ο δίκαος και σοφός, αλλα άπραγος, παρατηρητής.....)
Ζ) Η έξέλιξη. Απο τις ερμηνείες, στην σκηνοθεσία, στην πλοκή, στο σενάριο, η σειρά γινόταν ακόμα καλύτερη. Σεζον με την σεζον κολλούσα πιο πολύ, ωσπου έπαθα εξάρτηση
Η) Η θεματολογία. Η σειρά πάντα εστίαζε πολύ στην σημασία της οικογένειας, στο πως μέσα στην δύσκολή ζωή που ζούσαν, οι 3 αντρες (πατέρας και γιοί) το μόνο που χρειαζόταν για να είναι καλά είναι ο ένας τον άλλο. Ακόμα και στους χειρότερους καυγάδες, πάντα ο νους τους ήταν εκεί. Προστατευτικοί, και έτοιμοι να κάνουν θυσίες ο ένας για τον άλλο, είναι νομίζω η επιτομή του οικογενειακού bonding.
Θ) Οι χαρακτήρες. Καλογραμμένοι στο μάξ. Σταθεροί (δεν αλλάζουν κάθε βδομάδα γνώμες και μεθόδους
), κάνουν πάντα αυτό που περιμένεις. Και πολλές φορές αυτό που πρέπει. Και δεν θες. Απολαυστικα αστείοι, νέοι, ζουμεροί..(Ωχ, παρασύρθηκα, ζουμεροί είναι οι ηθοποιοι!
), μοιάζουν ανα φορές (στην αρχή της σειρας) να μπορούν να ξεπεράσουν τα πάντα. Ωσπου καταρρέουν, και μαζί και η μεταξύ τους σχέση....Μοιάζουν κάποιες φορές να έχουν το βάρος του κόσμου στους ώμους τους. Και στο τέλος καταλήγουν να το έχουν.
Ι) Ο kripke. Απλά είναι ο Θεος. Και αν δεν το δεις θα σε τιμωρήσει. KRIPKE IS GOD!
Κ) Το Μετάλικαρ!!!!! Αυτή η Σεβρολέτ του '67, που μας ακολουθεί εδώ και 5 χρόνια! ΓΟΥΙ ΛΟΒ ΓΙΟΥ, ΜΕΤΑΛΙΚΑΡ!
Λ) Η μουσική! Καλή κλασσική ροκ, ταιριάζει απόλυτα με το ύφος της σειράς, τα κομμάτια είναι προσεκτικά επιλεγμένα για κάθε σκηνή, απο τον ίδιο τον δημιουργό. Τι καλύτερο?
ΥΓ. Θα ήθελα πραγματικά να γράψω μέχρι το Ω και να ξαναρχίσω την αλφ'αβητο (Α1, Β1 κλπ...) αλλά ήδη έγραψα πολλά!
Ελπίζω να 'επεισα έτω κάποιον να αρχίσει την σειρά!
