Το έργο
Μια μοναχική γυναίκα γύρω στα 60 προσλαμβάνει έναν νεαρό χορευτή για να της παραδώσει μαθήματα χορού κατ’ οίκον. Μέσα στις έξι βδομάδες που θα διαρκέσει το πρόγραμμα, η Λίλυ κι ο Μάικλ θα γνωρίσουν ο ένας τον άλλον καλύτερα και θα έρθουν πιο κοντά, αφού τελικά ο χορός είναι η πρόφαση, ενώ η αιτία απαντάται στην ανάγκη για ανθρώπινη επαφή κι επικοινωνία.
Ο Richard Alfieri εμπνεύστηκε τα «Έξι μαθήματα χορού… σε έξι εβδομάδες» στο Don Cesar Hotel στο St. Petersburg στη Φλόριντα. Ενώ περνούσε από το φουαγιέ του ξενοδοχείου είδε πως στη διπλανή αίθουσα γινόταν ένας διαγωνισμός χορού. Χαζεύοντας τα ζευγάρια παρατήρησε πως στα περισσότερα η ντάμα ήταν μεγαλύτερη σε ηλικία, ενώ ο καβαλιέρος πολύ μικρότερος. Αυτό του κίνησε την περιέργεια. Έτσι προέκυψε η ιδέα να συνδυάσει μια τέτοια σχέση με μια γνωριμία που χτίζεται μέσα από μια σειρά μαθημάτων χορού.
Τα «Έξι μαθήματα χορού… σε έξι εβδομάδες» ανέβηκαν στο Λος Άντζελες το 2001 με πρώτη διδάξασα τη Γιούτα Χάγκεν. Από τότε έχουν παιχτεί με τεράστια επιτυχία στην υπόλοιπη Αμερική και τον κόσμο: Νέα Υόρκη, Βερολίνο, Σίδνεϋ, Μελβούρνη, Βιέννη, Τελ Αβίβ, Ιερουσαλήμ, Τόκυο, Ελσίνκι, Βουδαπέστη, Τορόντο, Μαϊάμι, Πράγα, Αμβούργο, Στουτγάρδη, Μόναχο, Λονδίνο και τώρα στην Αθήνα.
Ο Alfieri παράλληλα διασκευάζει το έργο για τον κινηματογράφο με πρωταγωνιστές του τη Shirley MacLaine και τον Rupert Everett.
Χωρίς να διεκδικεί χαρακτηρισμούς όπως αριστούργημα ή μεγαλοφυές, τα «Έξι μαθήματα χορού σ’ έξι βδομάδες», είναι ένα απολαυστικό έργο, με ανατροπές, αρκετό χιούμορ, σωστή δόση συγκίνησης και πολύ χορό βέβαια όπως μαρτυρά κι ο τίτλος του κι έτσι επάξια μπορούν να ονομάζονται μαθήματα ζωής.
Η παράσταση
Το θέατρο Ιλίσια μας έχει συνηθίσει σ’ ένα πολύ ενδιαφέρον ρεπερτόριο από τότε που ιδρύθηκε. Ωστόσο, δεν μπορώ να μην επισημάνω την ακαταλληλότητα του χώρου για θεατρική χρήση. Αίθουσα κλειστοφοβική που παραπέμπει μάλλον σε υπόγειο πάρκινγκ, πάτωμα με κλίση που γλιστράει, άβολες θέσεις, στενότητα χώρου, ευκολία μικροατυχημάτων. Αυτή βέβαια είναι η ισχύουσα κατάσταση σε πολλούς χώρους της πρωτεύουσας που κατ’ ευφημισμόν αποκαλούνται θέατρα, αλλά αποτελεί θέμα για άλλο κείμενο. Πάντως, αν το τονίζω ιδιαίτερα εδώ, το κάνω γιατί μια καλή παράσταση βρίσκεται σε απόλυτη συνάρτηση με τον χώρο που φιλοξενείται.
Παρόλα αυτά. ο Πέτρος Ζούλιας σκηνοθέτης της παράστασης, ανέλαβε και την ευθύνη της σκηνικής απόδοσης σε συνεργασία με τη Ρένη Πιτακή κι έδωσε ένα δροσερό και με ρυθμό κείμενο, ενώ ο σκηνικός χώρος αξιοποιήθηκε όσο καλύτερα γινόταν απ’ την Αναστασία Αρσένη. Δεν μπορώ να πω το ίδιο για τους φωτισμούς του Ανδρέα Μπέλλη που τους βρήκα πρόχειρους και χωρίς ίχνος έμπνευσης.
Σ’ ένα έργο που έχει βάση του τον χορό, δεν θα μπορούσα να μην επαινέσω τις χορογραφίες και φαντάζομαι ότι η χορογράφος Μάρω Μαρμαρινού δεν πρέπει να συνάντησε δυσκολίες να κινήσει το ζευγάρι Πιτακή- Κάππα επί σκηνής.
Η επιλογή των τραγουδιών πολύ πετυχημένη σε σημείο να θες να σηκωθείς και να χορέψεις- κάποιοι κουνιόντουσαν ήδη στις θέσεις τους-.
Για τη Ρένη Πιτακή, τι να πω; Οι μεγάλοι ηθοποιοί είναι απλοί κι αυτή η απλότητα τους κάνει μεγάλους. Η πολύχρονη θητεία της Πιτακή στο υπόγειο του Κουν αλλά και στο ελεύθερο θέατρο τα τελευταία χρόνια, πάντα σε κλασικό ρεπερτόριο, την κάνει να παίζει με τόση ευκολία που είναι σαν να μην παίζει. Και τι χάρη, τι κίνηση! Χάρμα οφθαλμών!
Ο Κώστας Κάππας στάθηκε ισάξια στο πλευρό μιας σημαντικής πρωταγωνίστριας. Κράτησε τον απαιτητικό ρόλο του gay, μοναχικού αλλά αισιόδοξου χορευτή με σωστές ισορροπίες και καθόλου επιτηδευμένο στυλ.
Το ζευγάρι των πρωταγωνιστών ξεκινώντας να χορεύει σουίνγκ και μετά ταγκό, βαλς, τσάρλεστον, φλαμένγκο και ροκ εν ρολ, πέρασε όλα τα στάδια που χρειάζονται δυο άνθρωποι φοβισμένοι να προσεγγίσουν με θάρρος ο ένας τον άλλο, να δημιουργήσουν μια σχέση εμπιστοσύνης και να δομήσουν με στέρεα κι αποφασιστικά βήματα- ακριβώς όπως στον χορό- μια χορογραφία αληθινής ανθρώπινης σχέσης.
«Έξι μαθήματα χορού σε…έξι εβδομάδες» του Richard Alfieri
Θέατρο Ιλίσια (σκηνή Βολανάκη)
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Απόδοση: Πέτρος Ζούλιας – Ρένη Πιττακή
Σκηνοθεσία :Πέτρος Ζούλιας
Σκηνικά – Κοστούμια: Αναστασία Αρσένη
Φωτισμοί: Ανδρέας Μπέλλης
Χορογραφία: Μάρω Μαρμαρινού
Μουσική Επιμέλεια: Ελεάνα Βραχάλη – Πέτρος Ζούλιας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάνος Πετούσης
Παραγωγή: Μιμή Ντενίση
Παίζουν: Ρένη Πιττάκη – Κώστας Κάππας
Πήγα χθες!περασα 2 υπέροχες ώρες με γέλιο και συγκίνηση!να πάτε οπωσδηποτε!(κατεβαίνει στις 9 μαίου)
