Οι ζωες των άλλων/ Das leben der Anderen/ The lives of others

Yποθεση:

Το σενάριο της ταινίας εκτυλίσσεται στο Ανατολικό Βερολίνο του 1984. Οι κάτοικοι της πόλης επιτηρούνται από 100.000 υπαλλήλους και 200.000 κατασκόπους της Στάζι, της μυστικής αστυνομίας της Ανατολικής Γερμανίας. Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκεται ο κεντρικός ήρωας Γκερντ Βίσλερ τον οποίο υποδύεται ο Ούλριχ Μούε. Είναι συστηματικός και αφοσιωμένος στην υπηρεσία του, και ταυτόχρονα μοναχικός, αγέλαστος, και αδίστακτος. Η ζωή ενός αναγνωρισμένου θεατρικού συγγραφέα , του Γκεόργκ Ντρέιμαν, ο οποίος αποκαλύπτει στη Δύση στοιχεία για το ανελεύθερο καθεστώς και της διασημης ηθοποιου φιλεναδας του , γοητεύει τον πράκτορα που ήταν υπεύθυνος για την παρακολούθησή του . Αυτή η στάση του συγγραφέα σε συνδυασμό με το κλίμα τρομοκρατίας που επικρατεί τον ωθεί ώστε να καλύψει τη δράση του συγγραφέα με προσωπικό του κόστος.

Ειπα να ανοιξω θεμα επειδη μολις πριν λιγο την ειδα επιτελους και πραγματικα τη λατρεψα.Μου αρεσε παρα πολυ,η καλυτερη ταινια που εχω δει εδω και πολυ καιρο.
Διαβασα καποια σχολια οτι εκλαψαν στο τελος πολλοι...εγω οχι.Κι ομως η ταινια σου αφηνει τοσα συναισθηματα...και τοσες σκεψεις.
Την εχετε δει?
Το ευρωπαικο σινεμα ζει παντως και με κατι τετοιες ταινιες δειχνει οτι υπαρχουν εναλλακτικες οχι απαραιτητα τοσο 'καλλιτεχνικες΄που πολυς κοσμος να μην μπορει να τις δει....η συγκεκριμενη πρεπει να πηρε και το Οσκαρ ξενογλωσσης το 2006.
Αυριο λεω να επανελθω για σχολια.

Πωπω..

Αυτήν την ταινία θυμάμαι όταν ήμουν Β ή Γ λυκείου μας την πρότειναν όλοι οι καθηγήτες μας στο φροντιστήριο που πήγαινα..
Με είχαν ψήσει να τη δω αλλά μετά την ξέχασα τελείως..

Καλά ου μου το θύμισες, θα την κατεβάσω!

Δες την Σιλβ, αξιζει!

Ο ηθοποιος που παιζει τον κεντρικο ηρωα,τον υποκλοπεα που ομως εχει ανθρωπια πραγματικα τα σπαει.Κι ενω δεν ειναι η φατσα που σου γεμιζει το ματι αρχικα,γρηγορα σε κερδιζει στο ρολο του μοναχικου αξιωματικου της Σταζι.
Στα συν της ταινιας ειναι ο τροπος που σε κανει να αλλαζεις γνωμη για τους χαρακτηρες απο τη μια σκηνη στην αλλη αρχικα,ενω παιζει πολυ εξυπνα με την ιδεα οτι οι ανθρωποι δεν ειναι ασπρο/ μαυρο,πολυ συχνοτερα κινουνται στις αποχρωσεις του γκριζου (ο υποκλοπεας και η ηθοποιος τα πιο χαρακτηριστικα παραδειγματα).Απο την αλλη εχουμε διανοουμενους που προκλητικα αντιτιθενται στο καθεστως και αλλους που διατηρουν μια πιο ουδετερη σταση-απο τη μια πιο εξυπνη,αφου τους αφηνουν για λιγο ανενοχλητους-αλλά τελικα νιωθουν να πνιγονται και θελουν να αντιδρασουν.

Υπαρχουν βεβαια και οι καθαροαιμοι κακοι τους οποιους θελεις να πατησεις κατω
Και η ταινια ισορροπει πολυ ωραια αναμεσα στο να προσφερει μεν καθαρση,αλλά οχι απολυτη.Καποιοι πληρωνουν τα λαθη τους,καποιοι που εκαναν πολυ χειροτερα γλιτωνουν,αλλοι καταφερνουν να ορθοποδησουν κι αλλοι γλιτωνουν μεν τα χειροτερα,αλλά πληρωνουν το τιμημα των επιλογων τους.

Οι σκηνες οπως αυτη που ο

Σπόιλερ:

Το τελος της ταινιας ειναι πολυ δυνατο,με τη φραση με διπλο νοημα ενος απο τους πωταγωνιστες και δυο κοσμους που συναντιουνται χωρις να εχουν συναντηθει-τα λεω ετσι ασαφη για να μη βαζω κι αλλα σπόιλερ.