ΠΛΑΤΟΝΟΦ
Κλασικό Έργο
Δράμα του Άντον Τσέχοφ
Σκηνοθεσία: Γ. Λάνθιμος
Ερμηνεύουν: Άρ. Σερβετάλης, Αγγ. Παπούλια, Μ. Βακούσης, Μ. Πρωτόπαππα. Μετάφρ.: Έφη Γιαννοπούλου. Σκην.: Αν. Γεωργιάδου. Κοστ.: Θ. Παπαστεργίου, Β. Ροζάνα.
ευτυχώς τα εισιτήρια ήταν από την εργατική εστία και έτσι δεν πλήρωσα για να δω να κατακρεουργείται ένα τόσο δυνατό κείμενο, το οποίο με έναν εύστοχο χειρισμό θα μπορούσε να σε καθηλώσει. Ναι ξέρω ότι είναι η περίοδος του Λάνθιμου αλλά δεν ξέρω τι είναι πιο σημαντικό : να φωνάζεις ότι η παράσταση είναι διαφορετική ή μια παράσταση σιωπηλά να ειναι διαφορετική? Οι ηθοποιοί έχουν εντολές να παίζουν ξερά χωρίς καμμία δαφορά στο πως εκφέρουν τα λόγια είτε χαίρονται, είτε πονάνε, είτε απελπίζονται, είτε προβληματίζονται με αποτέλεσμα να νομίζεις ότι βλέπεις ατάλαντους ηθοποιούς στη Λάμψη, βρίσκονται σε μια διαρκή χορευτική κίνηση που στο τέλος σε κουράζει, ενώ γίνονται και κάτι άλλα κουλά (πχ οι ηθοποιοί βγαίνουν στην αρχή με μια μπάλα ποδοσφαίρου και για κανένα 5λεπτο παίζουν ποδόσφαιρο στη σκηνή) που πραγματικά όσο και να θέλω δεν καταλαβαίνω τι ήθελε να πει ο ποιητής, δεν δύναμαι. Το μόνο συν το ίδιο το θέατρο (Νέα Σκηνή στο κτίριο Τσίλλερ) που είναι αληθινό κόσμημα.
